بازهم خواندم

هربار که مي خوانم بيشتر با حس گفته ها ي شما که در ني واژه هاي مغمومش نامرادي ها و نامهرباني ها دنيا و اجتماع در حق مردم محروم ومظلوم طنين انداز است آشنا مي شوم

هجوم و هجمه شب که نمود و نماد بي عدالتي و ناهنجاري هاي اجتماعي است و روزاين از تبار هابيليان که با دست مايه عزيز وعظيم اش يعني نور يا تمامي وجود بيداري را فرياد مي کشد و از نيستي و قرباني شدن نمي هراسد و تاريکي که از قابيليان زمانه است ود روزگار پردرد ما عجيب ميدان دار !!! بخوانيم »

استفاده که چه عرض کنم شنود درد نامه مردماني که نياز است به آنها خدمت کرد آنها را داشت به آنان انديشيد

به نيازها و نيازمنديهاي مادي و معنوي شان

بخوانيم :

عصر بود و روز پژمان بود

لحظه ها سرشار از افسوس

رنگ خورشيد از غم بي حاصلي تيره

داغ مرگ روشني....

آن بود

---

باز خواهم آمد و خواهم نوشت و ممنون