«فقه»در اصطلاح احادیث و اخبار به طور غالب -به معنای فهم کامل و جامع دین به همه ابعاد آن- بکار می رود.
... پس اجتهاد در بخشی از احکام دین و حلال و حرام آنها که امروز اصطلاح شده است(و شامل رسیدگی به بخشی از احکام دین و حلال و حرام آنها ) و (شامل رسیدگی به بخشی از احکام اسلام است نه همه آنها، آنهم گسسته از دیگر اجزاء دین، و جدا و به دور از معارف و اخلاق و فلسفه کلی و هدف اجتماعی دین و مبانی اقتصادی دین)،اصلا آن تفقه منظور و مطلوب و نتیجه بخش و فردپرور و جامعه ساز نیست،و ثمراتی که باید داشته باشد،در ساختن فرد و جامعه و تبیین «نظام قسط قرآنی» در «اقتصاد اسلامی» و امثال آن نداشته و ندارد... پس فقه در اصطلاح احادیث،به معنای «علم جامع دینی» و «علم جامع قرآنی و حدیثی» است، که شامل عقاید ،اخلاق،احکام،سیاست،اقتصاد و تربیت است،یعنی آنچه برای تربیت(ساختن) فرد و سیاست(اداره) اجتماع لازم و ضروری است.

کلام جاودانه/ص81