واژه«انقلاب»،واژه ای است بسیار بزرگ و بسیار ژرف و بسیار گسترده، و پربار و پرمسئولیت...این واژه در نوشته های اینجانب بسیار بکار رفته است. باید اعتراف داشت که این واژه دوگونه اطلاق دارد، یا به تعبیر درست تر، اطلاقی دومرحله ای دارد:
مرحله نخست: اطلاق مجازی و تسامحی.
مرحله دوم:اطلاق حقیقی و جدّی.
اطلاق نخست مربوط است به آغاز پیروزی. و اطلاق دوم مربوط است به سازندگیها و عملکردهای انقلابی پس از پیروزی، که باید در سه مظهر عمده تجلّی کند:
1-تحکیم مبانی دین خدا(در یک انقلاب دینی).
2-اعاده کرامت انسانی.
3-ایجاد عدالت اجتماعی و اقتصادی.

یا به تعبیری دیگر:«انقلاب تغییر روابط و مناسبات ظالمانه است به روابط و مناسبات عادلانه»؛ این امر باید تحقّق پیدا کند.
بنابراین،اطلاق کلمه «انقلاب» بر یک حرکت در مراحل نخستین مجازی است، و به تعبیر ما طلبه ها، «به اعتبار مایَؤُلُ إلیه» است، یعنی به اعتبار نتایج بعدی و تحقّق یافتن اهداف انقلاب،و پدیدار گشتن آرمان قشرهای وسیع مردم یک جامعه، از شرکت در انقلاب.
و واضح است که هیچ نویسنده ای نمی تواند چیزی را بر واقعیّت تحمیل کند. بنابراین، من نیز تابع واقعیّاتم، و اینهمه تأکید که بر توجّه به واقعیّات و ترک غفلت و مسامحه درباره آنها دارم، از همینجاست... مسامحه درباره«واقعیّتهای جامعه و مردم و زندگی»، در سطح حاکمیّت، خلاف تکلیف نیز هست،پس نباید غافل بود، و نباید مسامحه روا داشت...

قیام جاودانه.ص229-231