تفکر قرآنی فرد و جامعه و حاکمیت را دعوت می کند، بلکه –چون امری ریشه ای و اعتقادی است- وا می دارد، از عمق وجود، به:

1-خداگرایی و اطمینان قلبی

2-رشدآموزی و هدایت طلبی (اهتداء – مهتدین)

3-تخلق به اخلاق الهی(خداجویی در افکار و عمل)

4-اصالت دادن به اجرای عدالت (إن الله یأمُر بالعَدل)

5-مؤاخذه شدید و مسئولانه رجال حاکمیت، در موارد عمل برخلاف قرآن (وکَم لَهُ مِن مَورد)، بویژه در مقامات اجرایی،در امر عدالت (ولتَکن منکم أُمَّةُ یدعون الی الخیر...).

6-رسیدن جامعه به منهای فقر

7-حماسه داری و عزت (وَلله العِزَّةُ و لرسوله و للمؤمنینَ)

8-برابری و مساوات (إنَّما المؤنون إخوُةُ)

9-برابری و مراعات (...والاحسانِ).

10-حفظ و حرمت کرامت انسان –مردان و زنان- (و لُقُد کُرُّمنا بنی آدَمَ).

11-خروش و حرکت برای یاری و نجات مستضعفین (...والمستظعفینَ من الرجال و النِّساء و الوِلدان).

12-انتظار سازنده «عدل جهانی» (ان الارض یَرِثُها عبادی الصالحونَ)

13-پرهیز از انواع گناهای سقوط آور و ضدارزشی

14-پرهیز از قتل نفس

15-دعوت به صلح (والصلح خَیرُ)

16-پرهیز از رباخواری (أحَلَّ الله البیعَ و حَرَّمَ الرِّبا...)

17-پرهیز از بدزبانی، و حفظ حرمت دیگران و پاسداری از ناموس مردمان.

18-توجه به علوم تجربی (سِیروا ...فُانظرُوا...)

19-آسمان شناسی، حتی بالاتر از حد امروز کیهان شناسی و کشفهای اخیر (الهیئة و الاسلام تألیف سید هبة الدین شهرستانی)

20-اهمیت دادن فوق العاده به علم اندوزی و دانش گستری (طلب العلم فریضة...)

21-اعتقاد راستین به معاد و روز مؤاخذه و بازجویی،که خود برای انسان معتقد و دارای تفکر قرآنی،اصلاح کننده و بازدارنده است.

22-عدالت وری حتی در حق دشمن.

23-ظلم نشدن در جامعه، به احدی حتی غیرمسلمان

24-سلامت فوق کامل دستگاه قضایی، و مجازات شدید قاضیان متخلف و...

25-برخورد کاملا محترمانه با انسانها در ادارات اسلامی (اگر مدعی اسلامند)

26-تعیین نرخها توسط کارشناسان امین دولتی،گماردن ناظر بر بازارها و مجازات سخت ناظران متخلف و جلوگیری از تورمهای تحمیلی.

27-منع تشکیل تحزبات سرمایه داری سیاسی (ولا تعاونوا علی الإثمِ و العُدوان)

28-تفقّد خاص در حق یتیمان، و کوشش برای رفاه و رشد و تربیت آنان.

29-رعایت تخصص در شغلها و مقدم داشتن متخصص باتقوی(إنی حفیظُ علیمُ)

30-رسیدن به فریاد دیگر مسلمانان و اهل قبله.

31-کمک رسانیدن به همه مستضعفین جهان

32-نهادینه شدن تفکر و تعقل –بخصوص تدبر درآیات قرآن-در زندگی انسان.

33-مشورت کردن با خردمندان و تجربه داران.

34-رسیدگی تام و تمام به تربیت فرزندان

35-تأمل ورزی، در کائنات ارضی و سماوی، برای معرفت آموزی

36-جدیت در تهذیب نفس.

37-مهربانی با همه انسانها.

38-کوشیدن پیسوته، برای رشد خود و تعالی جامعه قرآنی.

39-کوشیدن برای رسیدن به عقل فطری و حیات باطنی.

40-بسیار به یادخدا بودن، و ذکر خداوند و استغفار کردن در سحرها (وبالأسحارِ هُم یَستَغقِرونَ).

آنجا که خورشید می وزد.ص54-57