سنگربانی و حضور حماسی در برابر جبّاران،و این عینیّتِ مقاومت در برابر طاغوتان و ستمگران،جزء ماهوی مذهب ماست،و جزء نهاد توحید است. حکومت بر انسان«عهد خدایی» است. و عهد خدا به ظالمان نمی رسد. این است که قبول حکومتِ ظالم،در مذهب ما نقض توحید است. بنابراین،در مذهب ما،حکومت ظالم، برای یک لحظه هم قابل قبول نیست. در اینجا برای تنبّه افکار و توجه اذهان،سخنی بزرگ و تعلیمی عظیم،از پیشوای مقاومت آموز،امام ابولحسن علی بن موسی الرضا(ع)،نقل می کنیم،سخنی و تعلیمی که قاطعیت و عظمت آن،در بُعد حضور اجتماعی و مقاومت تکلیفی،جز در مکتب پیامبران و امامان،در هیچ مذهبی و مکتبی یافت نمی شود. امام می فرماید: «ان الامامة خص الله –عزوجل- بها ابراهیم الخلیل، بعد النبوة و الخلة، مرتبه ثالثه، و فضیلة شرفهُ بها، و أشاد بها ذکره، فقال:« انی جاعلک للناس اماما» فقال الخلیل -علیه السلام- سرورا بها: «و من ذریتی» قال الله تبارک و تعالی «لا ینال عهدی الظالمین» فأبطلت هذه الایة امامة کل ظالم الی یوم القیامة.»
امامت مقامی است که خداوند، ابراهیم خلیل را در مرتبه‏ی سوم - بعد از نبوت و خلت - به آن اختصاص داد و به چنین فضیلتی مشرفش فرمود و با این مقام نامش را پر آوازه کرد و خطاب به او فرمود: «ای ابراهیم! تو را به عنوان امام مردم، برگزیدم.»
و ابراهیم علیه‏السلام با مسرت تمام عرض کرد:
«آیا از فرزندان و نسل من هم امام برمی‏گزینی؟»
خداوند فرمود:
«عهد من به ظالمین نمی‏رسد.»
و این آیه، امامت هر ستمگری را تا روز قیامت باطل کرد . «اصول کافی:کتاب الحجه«باب نادرُ جامع فی فضل الامام»