امام علی(علیه السلام): العالم اعظمُ اجرا من الصّائمِ القائمِ الغازی فی سبیل الله.

پاداش عالم از روزه دار شب زنده دارى که در راه خدا جهاد کند بیشتر است.

اصول کافی باب6حدیث1

در اینجا باید یادآوری کرد که این«عالِم» که اینهمه از او در آثار دینی تکریم شده است،کسی است که از یک کلیت علم و حکمت دینی و معارف اسلامی آگاه باشد،و در واقع اسلام را در همه جهتها و جانبهای آن بشناسد،نه اینکه یک قسمت را بداند. کسانی که قسمتی از علم را بدانند به همان اندازه مورد تکریم هستند اما اینگونه کسان نمی توانند ملاک جامعه دینی باشند و همه مسائل و حرکات اجتماعی را جهت بدهند و هدایت کنند...پس مقصود از عالم،عالم است نه فقیه.مگر اینکه فقیهی پیدا شود که عالم هم باشد. یعنی آگاه باشد از الاهیات و سیاسیات و اخلاقیات و اجتماعیات و دیگر مسائل اسلام،و بتواند امت را در همه این شئون راه برَد و جهت دهد. اینگونه عالمی همان مقامی است که حجت الله اعظم و سرّاکبر،حضرت ولی عصر-علیه السلام-در دوره غیبت کبری او را میان خود و جامعه شیعه حجت قرار داده است و ملاک.

دانش مسلمین ص15-16