...جامعه ای که در آن -گاه و گاه- 2هزار و 3هزار شهید تشییع می شود، و مردمی از این دست- با صلابت و مخلص و صبور و صمیمی و اعتمادگرا- دارد و همه جا را از «فریاد برائت» آکنده ساخته است، از آفتاب عاشورا روشن و از خون جوانان رنگین... جامعه ای ساکت نیست، بلکه جامعه ای حاضر و خروشان1، حاضر در مرزهای تعهّد...

از سویی دیگر، چون چه بسا سودپرستان و قارونان و ایادی گوناگون آنان، بخواهند فریادگران را از میدان به در کنند، و راه را بر فریادهای عدالتخواهانه –اگر چه فریادهای قلمی- بربندند، باید گفت:

أعوذُ باللهِ مِنَ الشَّیطانِ الرّجیم. بِسم اللهِ الَّرحمنِ الرَّحیمِ. ن و القلمِ و مایَسطُرُون.

-سوگند به خامه های متعهّد، سوگند به نوشته های رسالت گزار، سوگند به کتابهای فریادگر...

شیخ طبرسی، مفسّر بزرگ، در تفسیر این آیه می گوید:

آن قلم که خداوند به آن قسم یاد کرده است، قلمی است که در راه منافع خلق بکار می رودف و احکام دین را پاسداری می کند، و در جهت سامان یابی امور مردم به حرکت در می آید.1

و مرکّب خامه عالمان متعهّد که ار «خونِ شهیدان» برتر است، برای همین است که یک بار «شهید» را می پرورد، و بار دیگر، «خون شهید» را فریاد می کند. پس هم «شهید پرور» است و هم «شهید باور»... ما شهیدان را باور نداریم، و گرنه تنها به تشیع پیکرهای پاک آنان بسنده نمی کردیم، بلکه خون آنان را نیز فریاد می کردیم...

فریاد هماره بلندِ خون شهیدان، اجرای عدالت است، عدالت قضایی، عدالت اجتماعی، عدالت معیشتی و... و از میان بردنِ تبعیضهای جهنّمی فقرگستر و تفاوتهای معیشتیِ سقوط آور...

تبعیضها و تفاوتهایی از این دست –که همواره در آیات قرآن و احادیث دینی محکوم شده است- عامل سقوط انسانیّت است، انحطاط اخلاق، و سلب اعتماد در اجتماع، و نفی فضیلت، و ضعف گرایش به دین، و رواج تملّق و تظاهر و تزویر، و بریدن نسلهای جوان از صفوف حاضران، و اسلامی نشدن دانشگاهها پس از سالیان...

پس نباید خون شهید نیز شهید شود و پیام خونین این خون، رنگ ببازد...خون شهیدان را فریاد کنیم، و قلمهای انقلابی و متعهّد فریاد خواهند کرد، و فریاد، سرانجام به گوشها می رسد، اگر چه در نسلی یا نسلهایی، پس از روزگار فریادگران راستین...

1-البتّه، متن جامعه...

2- «مجمع البیان»، ج 10، ص332

پیام جاودانه.ص362-363